Koningstraten genieten van Cultuurstraten

Afgelopen zaterdag trokken we met vier De Kern-medewerkers naar de Wilrijkse Koningstraten (vlak achter De Kern eigenlijk) voor een gezellige eerste editie van de Wilrijkse Cultuurstraten.

De bewoners van de Koningstraten - en wij - zagen ondermeer een fantastische straatact van Yanimo, die vooral de kinderen liet genieten van acrobatie en allerlei truukjes. Nadien zorgde de Piccolo Dixieland Band uit Maaseik voor muziek. Zij speelden tussen de mensen, die intussen genoten van gezellig samenzijn en een barbeque. En na de barbeque hadden de buurtbewoners zelf nog zangfeest georganiseerd, zelfs met een eigen nummer waarbij ze hun buurt bezongen. En buurt vol vrienschap, zoveel was duidelijk.

Enkele foto's:

cc de Kern/Jan

Werken in De Kern: ons cc is vier dagen gesloten
Volgende week, meer bepaald van maandag tot en met donderdag, wordt er hard gewerkt in De Kern. Zonder computers en telefoons deze keer. Want: het elektrische hoofdbord wordt vervangen en dus is er vier dagen lang geen elektriciteit in het gebouw.

Gevolg: De Kern zal vier dagen lang gesloten zijn en ook telefonisch zal u ons niet kunnen bereiken. Vier dagen vakantie voor de De Kern-medewerkers? Toch niet! Op allerlei andere plekken, bij de collega's van Nova, cc Berchem, cc Deurne, werken we verder aan de voorbereidingen van leuke zomercinema-avonden en een fantastisch nieuw seizoen.

De seizoensbrochure vliegt trouwens as we speak naar de drukker. Dat pareltje mag u binnenkort verwachten.

cc De Kern/Jan

Zeep in je gezicht_een verhaaltje in je oor_schaap wel_eind mei 2009

Schaapwel wordt omschreven als een peuterdanstheater en dat is precies wat het is: een kleine voorstelling voor kleine mensjes, gespeeld en gedanst door twee grotemensen acteurs met een groot talent. Alles draait rond de rituelen die plaats vinden bij elke peuter/kleuter in de ruimtes tussen de badkamer en de slaapkamer. Wassen en plassen, vertellen en luisteren, kussen en knuffelen, vaarwel zon en hallo maan, en dan... oogjes toe. Na uitverkochte voorstellingen in de Nova op 't Kiel kregen we er in De Kern nog eens zes schoolvoorstellingen bovenop. En bij één van die voorstellingen hadden de kindjes zich "sapperdeflap" aan de dresscode gehouden: onze schouwburg werd overladen met peuters in pyama's en bijbehorende knuffels. Als vanzelf gingen er duimen richting mondjes en kropen er mensjes dicht bij elkaar. Schoenen gingen uit en op een rij: de voorstelling op het podium kon beginnen. Een bijna woordenloze flow van beweging en dans begeleid door wondermooie muziek, precies gekozen belichting en veranderende outfits: van kleurrijke dagkleedjes via de onderbroeken wasserij naar gepyameerde nachtkledij... het was er allemaal.
Na de voorstelling werden de kleintjes geactiveerd in de sensorische speelplaats in de rest van de zaal. En reken maar dat ze het leuk vonden! Enkele foto's vertellen de rest...

cc De (Kleuter)Kern / Luther

Alice Nahon, een 'vertel-het-voort' vertelvoorstelling...

RVT Bloemenveld, polyvalente zaal, donderdag 4 juni 2009 in de namiddag

Alice Nahon (Antwerpen, 1896–1933) [nahon: oud Frans voor klein broos vogeltje]

Verteller Rob van der Wildt creëert een wonderlijke vertelvoorstelling rond Alice Nahon, ‘dichteres van het vaak ongemakkelijke leven’. Wie alleen gedichten en proza verwacht is er aan voor de moeite. De luisteraar/kijker wordt moeiteloos meegezogen in een fijn stukje poëziegeschiedenis dat aangevuld wordt met een heel aantal gedichten maar ook met muziek, verhalen, legendes, anekdotes, oude foto’s, nog oudere originele publicaties en… zelfs pikante details over haar turbulente liefdesleven. Want haar schrijfsels mochten dan braaf zijn of zo overkomen, haar leven was dat absoluut niet. Alice was een soort van stadsnomade die enorm veel tijd doorbracht met vrienden en gelijkgezinden en wat de liefde betreft –want eigenlijk gaat de voorstelling gewoon over l’amour- was ze gulzig maar ook heel possessief. Menige kerel werd verliefd op haar en vice versa, maar verliefd zijn was niet genoeg voor haar. Zij wilde meer maar haar vrijers vluchtten dikwijls van haar weg. Haar biograaf maakt melding van meer dan 20 liefdes, in die tijd toch ongewoon, vooral dan nog gezien haar korte leven en zeven jaar opsluiting in een instelling.

Was Paul Van Ostaijen één van die liefdes? Zeker is dat Van Ostaijen een veel modernere tijdgenoot was die ook veel in Antwerpen verbleef. En hoewel hij kritiek had op haar werk zou je zelfs kunnen zeggen dat ze misschien wel door hem beïnvloed was; vooral de ritmes in haar gedichten doen erg Van Ostaijen’s aan…

De verteller swingt echt door Alice Nahon’s geschiedenis en brengt odes aan haar dichtkunst met vrije vertalingen van nummers van Billie Holiday (My Man) of Janis Joplin (Me and Bobby McGee) of door regelmatig af te wijken van de verhaallijn met poëtische improvisaties en tenslotte door muziek van onder andere Edith Piaf en Lucienne Boyer te gebruiken. De namiddag wordt afgesloten met Boyer’s versie van “Parlez-moi d’amour”, een passend en treffend einde. Het (overwegend) senioren publiek zingt en neuriet mee:

… Il est si doux

mon cher trésor, d'être un peu fou

la vie est parfois trop amère

si l'on ne croit pas aux chimères

le chagrin est vite apaisé

et se console d'un baiser

du cœur on guérit la blessure

par un serment qui le rassure

Parlez-moi D'amour…

cc De Kern / Luther