No Country For Old Man
No country for old man was voor mij één van de beste films van het jaar. Naast goed acteerwerk, waarvoor terecht oscars werden uitgereikt, biedt hij zeer mooie, weidse landschappen, harde scènes, zeer grappige dialogen,... Alles wat in een goede fim moet zitten! Klasse Joel & Ethan Coen!
Javier Bardem was "scary as hell". Zij vertolking van een psychopaat jaagde letterlijk de stuipen op het lijf van enkele bezoekers! Een scène waarin hij scherven uit zijn been haalt, deed enkele bezoeker wegkijken van het scherm. Maar ook de andere acteurs zetten een sterke rol neer.
Tijdens de film speelt er geen muziek, en ook dit zorgt voor een vreemde sfeer. Geen spanning opbouwen, maar spanning creeëren door een ijzersterk verhaal neer te zetten. Meer ga ik niet vertellen over deze film, want je moet hem gewoon zien!
Ook deze keer was het weer lekker koud, maar dan kan je natuurlijk je buurman/vrouw gezellig vastnemen! Alleen daarvoor ga ik al naar de openluchtfilms. De volgende film kan ik spijtig genoeg niet zien. Al verwacht ik ook best veel van Die Fälscher, onze laatste openluchtfilm.
cc De Kern/Steven
vrijdag 29 augustus 2008
zondag 24 augustus 2008
Siësta's in het Kielpark
drie zondagen op rij organiseert NOVA lazy sunday afternoons in het veel te weinig gekende Kielpark
Met op het programma: dj's die plaatjes draaien, frisse pintjes, watermeloen, taart en amusement voor de kleintjes: van zwembadjes over voetballen tot badminton - het is er allemaal.
Vandaag vond de allereerste Siësta plaats, en hoewel het koud en bewolkt was en er te veel wind stond, daagden er toch nog een dikke 100 man op. Geslaagd als try-out dus, en hopen op beter weer de volgende twee zondagen.
De Kern/Max
zaterdag 23 augustus 2008
A.C. Ransart in Wilrijk gemist en daar spijt van?
Het roemruchte Antwerpse theatergezelschap Bad van Marie koos Wilrijk uit, het Berkenveldplein meer bepaald, om in première te gaan met hun jongste voorstelling A.C.Ransart. Onze Vlaamse volksaard, de werking van buurtcomités en de volkssport kaatsbal; een amalgaam aan onderwerpen passeert de revue én blijkt verrassend hecht in elkaar te steken. Wij hadden de tijd van ons leven, en konden ons geen betere, meer eigentijdse, tegendraadse en toch laagdrempelige voorstelling bedenken om in ons zomerprogramma Koekeloeren te steken. En de pers is ons intussen gevolgd. Op www.knack.be/blog geeft Liv Laveyne 4 sterren aan de voorstelling, en vandaag staat Mark Cloostermans in De Standaard uitgebreid stil bij deze memorabele voorstelling, incl. de reacties die ze bij sommige buurtbewoners ontlokt. Op mark.cloostermans.blogspot.com
vind je de volledige tekst terug. Hier alvast een klein voorsmaakje:
Precies daar zit de kracht van AC Ransart: je wordt verplicht je af te vragen wat echt is en wat niet. Net als in de hedendaagse politiek, waar een premier dan wel ontslag kan nemen, maar daarmee niet van het toneel verdwijnt. Keerpunt of slecht theater? Niemand die het weet.‘We nemen geen standpunt in’, beklemtoont Boelens. ‘We tonen. Dat is genoeg. We hebben bijvoorbeeld een Terzake-reportage nagemaakt. Heel geloofwaardig, met dezelfde cameravoering, een VRT-stem, dezelfde lettering... Waarschijnlijk mag dat niet eens. (lacht) Inhoudelijk is het er een beetje over. Of dat dénk je eerst. Maar als je dan weer een echte reportage ziet, dan blijkt die van ons heel normaal.’ Overigens wordt Elizabeth, die quasi-perfect Nederlands spreekt, in de reportage toch ondertiteld. Sprekende details.
AC Ransart is nog te zien op locaties in Merksem (29>31/8), Deurne (4>6/9), Borgerhout (26>28/9) en Leuven (24>26/10).
Er zijn nog tickets over voor deze voorstellingen! Op www.badvanmarie.be staan de reservatienummers opgelijst.
cc De Kern/Max
dinsdag 19 augustus 2008
maandag 18 augustus 2008
Moederkesdag
de mijne was alvast geslaagd, beetje gehangen in CARGO - je weet wel : dé plek aan Park Spoor Noord, je waant je zowaar in Parijs - blote voeten, staalblauwe hemel, een heerlijk ontbijtje voor mijn neus en een uitgelaten kind dat eigenlijk wil gaan zwemmen maar op dat moment nog genoegen neemt met het 'fonteinrennen', net vakantie en dat op nog geen 500 m van mijn deur ... 's avonds Koekeloerenfilm in Wilrijk, de eerste van deze zomer ... moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik de locatie van vorige editie zeker zo aangenaam vond, als stadsmens kan ik met volle teugen van elk stukje groen genieten (of schuilt er dan diep in mij toch een boerin, who knows) ... zeer tevreden over het absoluut fout barretje ... MAAR blijkbaar had iedereen al gegeten want de overheerlijke instant popcorn en chips in zoute, paprika en tacovariatie (jawel the real Mexican stuff) deden het niet goed, misschien hadden we toch beter geopteerd voor olijven want de wijn ging goed van de hand ... en de film? die deed het gelukkig uitstekend!
nog een gouden tip voor alle cinefiele koukleumen : breng een dekentje mee ... en als je niet te ver moet stappen : een eigen strandstoel zit net iets comfortabeler.
cc De Kern/Sophie
donderdag 14 augustus 2008
Hommage à Brel
nav de try-out van de nieuwe concertreeks Hommage à Brel: 30 ans d'amour - op woensdag 10 september in de schouwburg van De Kern
Geachte heer Jordens,
Hey Filip,
Op het moment dat ik dit schrijf, aan de vooravond van alweer een nieuwe Moederkesdag, loop jij al een week rond op het Wilrijkse Berkenveldplein als dj en animator van Buurtcomité Optima/Bad van Marie. Vanavond gaat AC Ransart in première, we zijn hier èrg benieuwd.
Het is echter het lot van een cc-medewerker om steeds vooruit te moéten blikken. Naar voorstellingen die de komende weken en maanden op het programma staan. En dus zijn wij hier in De Kern nu al bezig met een andere project van jou, de try-out van je nieuwe, vernieuwde Brel-programma.
Jaren geleden stond je hier met je vorige Brel-show, en ik herinner me die avond nog alsof het gisteren was. Vooral het heel erg nederige besef "als ik nu mijn ogen sluit, en me zoveel mogelijk overgeef aan deze muziek, vibes, sfeer..., dan kom ik als close as I can get toch nog in de buurt van the real thing. De echte Grand Jacques kan ik alleen maar op DVD meemaken, maar dit ligt er zo dicht naast..."
Afin, een lange aanhef om je te vragen of deze nummers ook op jullie setlist zullen staan. Het is een kleine selectie uit mijn persoonlijke Brel-favorieten. Laat je ons nog iets weten? Ben benieuwd!
Groets en kus,
cc De Kern/Max
Orly
Van een onaardse tristesse, en tegelijk o zo krachtig - wat een straffe combinatie!
Mai 40
Shoah, Schindler's List, Band of Brothers; er bestaan talloze strip-, tv- en filmreeksen over WO II - en toch is het dit vreemd zoetzure nummer (incl. de beeldmontage die er door de platenmaatschappij werd bijgeleverd) dat voor mij 'onze' laatste grootste oorlog het sterkst doet herleven. Niet met soldaten, maar met vrouwen in de hoofdrol. Ze klampen zich vast aan hun mannen, hun kinderen, hun tranen en hun stiltes...
Les paumés du petit matin
Alleen al omwille van de omschrijving:
"Eux ils ont cette assurance/ Des hommes dont on devine/Que le papa a eu de la chance" Bestaat er een lagere mensensoort?
nav de try-out van de nieuwe concertreeks Hommage à Brel: 30 ans d'amour - op woensdag 10 september in de schouwburg van De Kern
Geachte heer Jordens,
Hey Filip,
Op het moment dat ik dit schrijf, aan de vooravond van alweer een nieuwe Moederkesdag, loop jij al een week rond op het Wilrijkse Berkenveldplein als dj en animator van Buurtcomité Optima/Bad van Marie. Vanavond gaat AC Ransart in première, we zijn hier èrg benieuwd.
Het is echter het lot van een cc-medewerker om steeds vooruit te moéten blikken. Naar voorstellingen die de komende weken en maanden op het programma staan. En dus zijn wij hier in De Kern nu al bezig met een andere project van jou, de try-out van je nieuwe, vernieuwde Brel-programma.
Jaren geleden stond je hier met je vorige Brel-show, en ik herinner me die avond nog alsof het gisteren was. Vooral het heel erg nederige besef "als ik nu mijn ogen sluit, en me zoveel mogelijk overgeef aan deze muziek, vibes, sfeer..., dan kom ik als close as I can get toch nog in de buurt van the real thing. De echte Grand Jacques kan ik alleen maar op DVD meemaken, maar dit ligt er zo dicht naast..."
Afin, een lange aanhef om je te vragen of deze nummers ook op jullie setlist zullen staan. Het is een kleine selectie uit mijn persoonlijke Brel-favorieten. Laat je ons nog iets weten? Ben benieuwd!
Groets en kus,
cc De Kern/Max
Orly
Van een onaardse tristesse, en tegelijk o zo krachtig - wat een straffe combinatie!
Mai 40
Shoah, Schindler's List, Band of Brothers; er bestaan talloze strip-, tv- en filmreeksen over WO II - en toch is het dit vreemd zoetzure nummer (incl. de beeldmontage die er door de platenmaatschappij werd bijgeleverd) dat voor mij 'onze' laatste grootste oorlog het sterkst doet herleven. Niet met soldaten, maar met vrouwen in de hoofdrol. Ze klampen zich vast aan hun mannen, hun kinderen, hun tranen en hun stiltes...
Les paumés du petit matin
Alleen al omwille van de omschrijving:
"Eux ils ont cette assurance/ Des hommes dont on devine/Que le papa a eu de la chance" Bestaat er een lagere mensensoort?
dinsdag 12 augustus 2008
Willrock 2008 – FESTIVALREPORT STEVEN VAN CROMBRUGGEN
Willrock, het jaarlijkse jongerenfestival in Wilrijk, was ook dit jaar een groot succes! Mijn persoonlijk dag begon alvast zeer goed. Ik werd ’s morgens wakker en eerste wat ik zag was een erg aanwezige zon. Het kon dus al niet meer stuk. Na enkele dagen bang afwachten wat het weer zou geven, bleek het een stralende ochtend te zijn. Eerst een bescheiden ontbijtje en dan de fiets op naar de festivalsite; ons eigenste Park Steytelinck. Daar aangekomen, bleek alles al opgesteld. Dank aan alle vrijwilligers van vzw Willrock en de techniekers van cc De Kern om deze toch zware klus te klaren.
Tegen half één was de eerste band aanwezig en konden we eraan beginnen. Tijdens de soundcheck van Sopha gaven nog snel twee mensen het ja woord aan elkaar in het vlakbij gelegen kasteel Steytelicnk. Ook dit is blijkbaar Willrock, of hadden ze zich van dag vergist? Om twee uur was het de aftrap. Sopha wist de mensen meteen te overtuigen met een zeer leuke mix van jazz, funk, rap en een beetje soul. Deze band was de eerste publiekswinnaar van onze demobattle in jeugdhuis Jong Valaar. Leuk, sterk optreden en de sfeer zat erin. Daarna was het de beurt aan de tweede publiekswinnaar Linguistic Showdown. Deze jonge kerels en jonge dame uit Brasschaat brachten Nederlandstalige hiphop. Al gebruikte ze wel erg veel de termen fuck en motherfucker. Dit om ook de allerkleinste op het festival enkele nieuwe woordjes bij te brengen die ze binnen enkele weken op school zullen kunnen gebruiken… Na het optreden van de groep stak er een korte maar krachtige paniekaanval de kop op bij de vrijwilligers van het Wit-Geel Kruis. Er Zat Een Kindje Opgesloten In De Toiletten Van Het Kasteel Steytelinck! Ik snelde er naartoe in de volle overtuiging een mensenleven te kunnen redden. Maar er bleek niets aan de hand. De deur van de toiletten bleken inderdaad op slot, en de toiletten zelf waren verlaten... De Wit-Gele Kruiser wist mij Lynchiaans te vertellen dat er iemand hàd kunnen zitten… Misschien dat ze op deze manier wat meer spanning proberen te brengen in hun job, wie weet? Afin, anti-climax dus.
Niet zo op het podium zelf. Socièté Anonyme was de jurywinnaar van de demobattles en wist iedereen te overtuigen met hun zeer dansbare soulmuziek. Professionele muzikanten, een ongelofelijk overtuigende zanger en leuke ritmes zorgde ervoor dat de eerste danspassen werden gezet. Ik vond het echt een zeer goed optreden en ik denk dat we in de toekomst nog straffe zaken mogen verwachten van deze mannen. Sindicato Sonico was de volgende in rij om het podium te betreden. Latijns-Amerikaanse salsa gemixt met funk en opzwepende percussie. Nogmaals een reden om een dansje te placeren. Waar het publiek graag en met veel goesting deed. De zanger van deze band wist mij op voorhand te vertellen dat ieder optreden waar zij speelden deze zomer was uitgeregend. En inderdaad ook tijdens hun optreden in Wilrijk begon het te regen. Sommige mensen gingen naar huis, maar de meesten bleven staan.
Wouter Steeman, singer-songwritter, begon aan het tweede deel van de dag. Zeer rustige muziek, strak gespeeld en hij stond er moederziel alleen. Al prefereer ik zelf een gelijkaardig concert in een leuke kroeg met een pint erbij. Op deze manier kan ik beter genieten van dergelijke muziek. Toch deed hij zijn ding goed. Veel van het optreden heb ik niet gezien. Doordat ik het festival presenteerde was er weinig tijd om te eten. Dit leek mij dus een ideaal moment. Koks van dienst: Jo, Kristof, Ursella en Bart hadden een lekkere paella voorzien voor de hoofdacts en de medewerkers. Buik vol, pint erbij en na het eten kijken naar The Hickey Underworld. Enkele kleine technische problemen, maar een enorm strakke set. Wat een drummer en frontman! Deze twee zorgden voor een vet optreden en leuke show. De terechte winnaars van Humo’s Rockrally 2006. En de eerste band waar enkele durvers dicht bij het podium gingen staan. Tijdens de show weer lichte paniek bij de vrijwilligers van het Wit-Gele Kruis. Nu gaf een lichtschakelaar in het kasteel wat vonken. Paniek alom tot Koen, onze elektricien van dienst en vrijwilliger van vzw willrock, het probleem oploste. En dit zonder dat de brandweer erbij moest komen. Wat een geluk!!!
Om iets na negen was het de beurt aan El Guapo Stuntteam, Limburgs beste hard rock&roll band. Tijdens het eerste nummer stak “The Captain”, stuntman van El Guapo, zichzelf in brand en ging het publiek al brandend een handje schudden. Harde gitaar riffs, vette show, leuke harde rock muziek. De eerste keer dat ik deze band zag is al een tiental jaar geleden. En ik moet eerlijk zeggen, ze zijn erop vooruit gegaan. Soms doet het mij denken aan jaren ‘70 hardrock, dan zit er weer wat blues in, rock&roll,…. Voor iedere rocker wat wils.
Jackattack & Vertigo mochten al dansend de avond afsluiten. Het regende wat harder en de paraplu’s kwamen te voorschijn, maar dat weerhield de mensen niet om een laatste maal de dansbenen boven te halen. Speciaal voor het festival speelde ze met enkele live muzikanten. Tijd om enkele frisse pinten te nuttigen en de lokale politie te overtuigen om ze nog even langer te laten spelen. Om kwart voor twaalf werd het laatste nummer ingezet. Voor het publiek betekende dit het einde van Willrock. Nog snel de laatste bonnen inruilen tegen pinten en dan door de regen naar huis. Voor de vrijwilligers was het nog niet gedaan. Het festivalterrein opruimen duurde nog tot 4.15 uur en ook de dag erna waren enkele mensen van de partij om opnieuw de laatste zaken in orde te brengen! Daar was ik zelf niet bij, want ik werkte toen (met enorm verstijvende benen van de hele dag heen en weer te lopen) in de school Ieperman, waar D’irque en Fien een circusvoorstellingen brachten voor de klein mannen...
Graag wil ik iedereen nog eens speciaal bedanken om naar ons festival te komen. En ook iedereen die eraan heeft meegeholpen: VZW Willrock, jeugddienst Wilrijk, jeugdhuis Joké, jeugdhuis Lintfabriek, jongerencentrum Vizit, cc De Kern en alle andere vrijwilligers. Speciale dank gaat uit naar Wim Ryckmans die gedurende enkele jaren het voorzitterschap van de vzw Willrock op zich heeft genomen, en er dit jaar mee stopt. En uiteraard ook Stad Antwerpen, district Wilrijk en sponsors om met de nodige centen over de brug te komen.
cc De Kern/ Steven
Willrock, het jaarlijkse jongerenfestival in Wilrijk, was ook dit jaar een groot succes! Mijn persoonlijk dag begon alvast zeer goed. Ik werd ’s morgens wakker en eerste wat ik zag was een erg aanwezige zon. Het kon dus al niet meer stuk. Na enkele dagen bang afwachten wat het weer zou geven, bleek het een stralende ochtend te zijn. Eerst een bescheiden ontbijtje en dan de fiets op naar de festivalsite; ons eigenste Park Steytelinck. Daar aangekomen, bleek alles al opgesteld. Dank aan alle vrijwilligers van vzw Willrock en de techniekers van cc De Kern om deze toch zware klus te klaren.
Tegen half één was de eerste band aanwezig en konden we eraan beginnen. Tijdens de soundcheck van Sopha gaven nog snel twee mensen het ja woord aan elkaar in het vlakbij gelegen kasteel Steytelicnk. Ook dit is blijkbaar Willrock, of hadden ze zich van dag vergist? Om twee uur was het de aftrap. Sopha wist de mensen meteen te overtuigen met een zeer leuke mix van jazz, funk, rap en een beetje soul. Deze band was de eerste publiekswinnaar van onze demobattle in jeugdhuis Jong Valaar. Leuk, sterk optreden en de sfeer zat erin. Daarna was het de beurt aan de tweede publiekswinnaar Linguistic Showdown. Deze jonge kerels en jonge dame uit Brasschaat brachten Nederlandstalige hiphop. Al gebruikte ze wel erg veel de termen fuck en motherfucker. Dit om ook de allerkleinste op het festival enkele nieuwe woordjes bij te brengen die ze binnen enkele weken op school zullen kunnen gebruiken… Na het optreden van de groep stak er een korte maar krachtige paniekaanval de kop op bij de vrijwilligers van het Wit-Geel Kruis. Er Zat Een Kindje Opgesloten In De Toiletten Van Het Kasteel Steytelinck! Ik snelde er naartoe in de volle overtuiging een mensenleven te kunnen redden. Maar er bleek niets aan de hand. De deur van de toiletten bleken inderdaad op slot, en de toiletten zelf waren verlaten... De Wit-Gele Kruiser wist mij Lynchiaans te vertellen dat er iemand hàd kunnen zitten… Misschien dat ze op deze manier wat meer spanning proberen te brengen in hun job, wie weet? Afin, anti-climax dus.
Niet zo op het podium zelf. Socièté Anonyme was de jurywinnaar van de demobattles en wist iedereen te overtuigen met hun zeer dansbare soulmuziek. Professionele muzikanten, een ongelofelijk overtuigende zanger en leuke ritmes zorgde ervoor dat de eerste danspassen werden gezet. Ik vond het echt een zeer goed optreden en ik denk dat we in de toekomst nog straffe zaken mogen verwachten van deze mannen. Sindicato Sonico was de volgende in rij om het podium te betreden. Latijns-Amerikaanse salsa gemixt met funk en opzwepende percussie. Nogmaals een reden om een dansje te placeren. Waar het publiek graag en met veel goesting deed. De zanger van deze band wist mij op voorhand te vertellen dat ieder optreden waar zij speelden deze zomer was uitgeregend. En inderdaad ook tijdens hun optreden in Wilrijk begon het te regen. Sommige mensen gingen naar huis, maar de meesten bleven staan.
Wouter Steeman, singer-songwritter, begon aan het tweede deel van de dag. Zeer rustige muziek, strak gespeeld en hij stond er moederziel alleen. Al prefereer ik zelf een gelijkaardig concert in een leuke kroeg met een pint erbij. Op deze manier kan ik beter genieten van dergelijke muziek. Toch deed hij zijn ding goed. Veel van het optreden heb ik niet gezien. Doordat ik het festival presenteerde was er weinig tijd om te eten. Dit leek mij dus een ideaal moment. Koks van dienst: Jo, Kristof, Ursella en Bart hadden een lekkere paella voorzien voor de hoofdacts en de medewerkers. Buik vol, pint erbij en na het eten kijken naar The Hickey Underworld. Enkele kleine technische problemen, maar een enorm strakke set. Wat een drummer en frontman! Deze twee zorgden voor een vet optreden en leuke show. De terechte winnaars van Humo’s Rockrally 2006. En de eerste band waar enkele durvers dicht bij het podium gingen staan. Tijdens de show weer lichte paniek bij de vrijwilligers van het Wit-Gele Kruis. Nu gaf een lichtschakelaar in het kasteel wat vonken. Paniek alom tot Koen, onze elektricien van dienst en vrijwilliger van vzw willrock, het probleem oploste. En dit zonder dat de brandweer erbij moest komen. Wat een geluk!!!
Om iets na negen was het de beurt aan El Guapo Stuntteam, Limburgs beste hard rock&roll band. Tijdens het eerste nummer stak “The Captain”, stuntman van El Guapo, zichzelf in brand en ging het publiek al brandend een handje schudden. Harde gitaar riffs, vette show, leuke harde rock muziek. De eerste keer dat ik deze band zag is al een tiental jaar geleden. En ik moet eerlijk zeggen, ze zijn erop vooruit gegaan. Soms doet het mij denken aan jaren ‘70 hardrock, dan zit er weer wat blues in, rock&roll,…. Voor iedere rocker wat wils.
Jackattack & Vertigo mochten al dansend de avond afsluiten. Het regende wat harder en de paraplu’s kwamen te voorschijn, maar dat weerhield de mensen niet om een laatste maal de dansbenen boven te halen. Speciaal voor het festival speelde ze met enkele live muzikanten. Tijd om enkele frisse pinten te nuttigen en de lokale politie te overtuigen om ze nog even langer te laten spelen. Om kwart voor twaalf werd het laatste nummer ingezet. Voor het publiek betekende dit het einde van Willrock. Nog snel de laatste bonnen inruilen tegen pinten en dan door de regen naar huis. Voor de vrijwilligers was het nog niet gedaan. Het festivalterrein opruimen duurde nog tot 4.15 uur en ook de dag erna waren enkele mensen van de partij om opnieuw de laatste zaken in orde te brengen! Daar was ik zelf niet bij, want ik werkte toen (met enorm verstijvende benen van de hele dag heen en weer te lopen) in de school Ieperman, waar D’irque en Fien een circusvoorstellingen brachten voor de klein mannen...
Graag wil ik iedereen nog eens speciaal bedanken om naar ons festival te komen. En ook iedereen die eraan heeft meegeholpen: VZW Willrock, jeugddienst Wilrijk, jeugdhuis Joké, jeugdhuis Lintfabriek, jongerencentrum Vizit, cc De Kern en alle andere vrijwilligers. Speciale dank gaat uit naar Wim Ryckmans die gedurende enkele jaren het voorzitterschap van de vzw Willrock op zich heeft genomen, en er dit jaar mee stopt. En uiteraard ook Stad Antwerpen, district Wilrijk en sponsors om met de nodige centen over de brug te komen.
cc De Kern/ Steven
Abonneren op:
Posts (Atom)