€ 1100 voor Music for Life!

€ 1100. Dat is het bedrag dat we afgelopen zaterdag met onze Music for Life POOL PARTY verzamelden. Het werd een zeer leuk feestje. Laston & Geo en Groove Merchant draaiden fijne setjes in een origineel decor. Voor de gelegenheid hadden de mensen van zwembad Ieperman het grote bad extra verwarmd en matten en banden voorzien om op te drijven. Verder was er speciale belichting; ondermeer de grote glazen wand aan de zijkant werden opgelicht in verschillende kleuren. Dat zag er ongeveer zo uit.





Meer sfeerbeelden van onze Music for Life POOL PARTY vind je onderaan dit bericht. Eerst willen we nog even de tijd nemen om enkele mensen te bedanken. Bij de organisatie van zo’n evenement komt heel wat bij kijken en we waren (en zijn nog steeds) super blij dat verschillende partners hun steun hebben toegekend. Een dikke merci dus voor:
- het team van zwembad Ieperman
- Laston & Geo
- Groove Merchant en Mundial Bookings
- het district Wilrijk
- het Rode Kruis Wilrijk
- de technische ploeg van cc De Kern
- de cafetaria-uitbaatster van het zwembad
- Jeroen Deriemaeker (onze Nova-huisfotograaf)

En uiteraard: alle mensen die zijn komen zwemmen, iets kwamen drinken in de cafetaria of een gift achterlieten in onze collectebus. (1000x excuses als we iemand vergeten zijn in ons bedankingslijstje)

Persaandacht
Verder willen we ook de aanwezige pers bedanken voor de massale aandacht die ze ons initiatief gaven. In totaal zijn meer dan 400 acties geregistreerd voor Music for Life. Het deed ons dan ook zeer veel deugd dat onze pool party aandacht kreeg in Gazet van Antwerpen, Het Laatste Nieuws, De Standaard en er reportages te zien waren op ATV en StuBru.be.


Het begon woensdag eigenlijk al, toen we live op Studio Brussel onze actie mochten toelichten.

Links naar de andere reportages/artikels:
- Steven en Gwen kondigen woensdag de POOL PARTY aan in Exit op ATV: http://www.exit-tv.be/

- Otto Jan Ham van Studio Brussel trok zaterdagavond ruim de tijd uit voor een leuke reportage en een zwemmetje: http://www.stubru.be/node/79255

- Ook een fotograaf van de VRT kwam langs: http://www.stubru.be/node/78710

- Gazet van Antwerpen nam het initiatief op in hun rubriek ‘niet te missen’

- Ook Het Laatste Nieuws merkte ons op:



- De Standaard tipte vrijdag ons initiatief in hun krant:



- Een foto van de POOL PARTY haalde de Goednieuwskrant van Gazet van Antwerpen:



Zondag trokken twee De Kern-medewerkers naar het glazen huis in Gent om onze cheque te overhandigen. Ze kwamen om 18.10 uur live op radio en tv.

Kortom, de Music for Life POOL PARTY werd een schot in de roos. Een heel fijn evenement ook waarbij verschillende partners prima met elkaar samenwerkten. En € 1100 voor het goede doel!
En dan nu: foto's! (alle beelden © Jeroen Deriemaeker)

Het cc De Kern-team

Eindejaarsaankondiging !!

Cultuurcentrum De Kern is gesloten van maandag 22 december 2008 tot en met 5 januari 2009.

Wij wensen jullie alles wat jullie al wensten maar niet onder die kerstboom mochten vinden... en bieden dat aan in het jaar dat komt. Alvast fijne feestdagen...

De cc De Kern crew

Eddy et les vedettes du 'Kern', 17 decembre 2008

Eddy: "En... ça va?"
Publiek: "Het is vals!"
Eddy: "Ah, ekskuzeer, het is ook een try-out..."
Publiek: "Neen, wij zingen vals!"

cc De Kern / Luther

Terug op de plaats die ik nooit heb verlaten

Op 8 januari speelt in cc De Kern de voorstelling Terug op de plaats die ik nooit heb verlaten van het Raamtheater. Het is een stuk dat gebaseerd is het gelijknamige boek van Tobias Schiff. Ivan Pecnik speelt Tobias Schiff, die bang is om 's nachts het licht uit te doen, want dan keert hij terug naar de plaats die hij nooit heeft verlaten.

Meer info: http://www.ccdekern.be/eCache/CKE/30/00/521.cmVjPTgwMDcxODQ.html

De voorstelling in De Kern maakt deel uit van het programma van het Joods Cultuurfestival. De organisatoren van het festival maakten onderstaande trailer.

cc De Kern/Jan

Het waanzinnige en absurde universum van Kawabata

We leven in tijden van censuur en politieke correctheid,

maar daar lijken onze nieuwe huiscartoonisten zich niet veel

van aan te trekken.
Andy Fierens en Sam De Buysscher opereren sinds

een jaar samen onder de naam Kawabata.
Kawabata verschijnt vanaf nu in elke nieuwe editie

van deze brochure. We legden de heren ter kennismaking

enkele vragen voor.

Waarom cartoons?
“Het was dat of werk zoeken.”

Kunnen cartoons de wereld redden?
“Toch niet, maar het zou mooi zijn als we iemand

lachend kunnen laten sterven. De wereld hoeft trouwens

helemaal niet gered te worden;
de wereld heeft ons niet nodig en zal nog lang door draaien

als de mens al lang is verdwenen.”

Sommige mensen noemen cartoons een minderwaardige kunstvorm.
“Ze hebben gelijk.”

Tegenwoordig wordt er weer meer gecensureerd:

de feminatheek van Louis Paul Boon,

Mijn leven met Leterme van Vitalski – om maar een
paar voorbeelden te geven. Is het jullie ook al overkomen?

En hoe staan jullie tegenover censuur.
“Het is inderdaad al gebeurd dat bladen grappen

weigeren omdat men vindt dat ze over een bepaalde grens gaan.

Censuur is het begin van de dictatuur. Iedereen voelt zich

wel eens beledigd of aangevallen – ook wij.

Maar daarom moet je iets nog niet gaan verbieden.

Het is nooit onze bedoeling om mensen persoonlijk te viseren,

maar cartoons zijn satirische prenten die je binnen een bepaalde

context moet zien. Maar wat je ook doet: er is altijd wel iemand

die zich aangesproken voelt.
Zolang het bij woorden blijft moet je ermee kunnen omgaan en

je ertegen leren wapenen. Je kunt op twee manieren reageren

als je je aangesproken voelt; je kunt kwaad worden of je kunt

er om lachen – het is een kwestie van zelfrelativering, zeg maar.

Wij lachen liever. ”

Krijgen jullie veel reacties op jullie werk?
“Voortgaand op de vorige vraag: ja, van advocaten.”

Wat is jullie specialiteit?
“Konijn met pruimen.”

Wat willen jullie bereiken met Kawabata?
“Eindelijk scoren bij de vrouwen.”

Werken jullie lang aan een grap?
“Vroeger wel, maar sinds we plagiëren gaat het veel sneller.”

Jullie hebben ook een website. Trekt die veel bezoekers?
“We gaan er elke dag een paar keer op kijken, ja. En verder

moeten we het vooral hebben van verdwaalde pornosurfers.”

Hoe ziet jullie kantoor eruit?
“Er staan een toog en barkrukken en er hangt een

rookwalm; bijna al onze grappen worden geschetst op café.

Een keer per week spreken we daar af. De tekeningen

worden verder afgewerkt en ingekleurd in onze
sweatshop in China. Maandelijks worden de resultaten

per container weer naar België gebracht.”

Kun je in België wel leven van een job als cartoonist?

“Nee, dat is onmogelijk, behalve als je voor De Kern werkt.”

Ok, veel succes jongens!

> www.kawabata.be

cc De Kern/Gwen

Beste Dimitri Leue

Afgelopen juni stond je in onze bloedhete want afgeladen schouwburg met Don Kyoto. De dernière van die reeks, als ik me niet vergis. En we hadden het toen voor en na de voorstelling over de pogingen van De Kern om energievriendelijke door het leven te gaan. Over de timers op onze gevelverlichting, de spaarlampen in het ganse gebouw, de oplagen van ons druwerk die jaar na jaar verminderen... Maar soms zit je zo opgesloten in de overtuiging van je eigen goede bedoelingen, dat je andere mankementen niet meer merkt.

En ja, je had gelijk toen je in je voorstelling wees op het absurde feit dat de uriniors in onze mannentoiletten met een electronisch oog allemaal beginnen te spoelen, ook als er slechts één iemand gaat plassen. Verspilling dus.

Beste Dimitri: vanaf gisteren behoort dat oog tot het verleden. Onze urinoirs zijn opnieuw uitgerust met good old fashioned drukknopen. Waarom kom je ze niet eens uitproberen? Pik een kindervoorstellinkje mee, of een goeie film, of wat literatuur, en dan: spoelen maar!

Groets!

cc De Kern/Max

Sterk debuut van Compagnie Barbarie

“Merde”, klonk het afgelopen vrijdagavond luid in de zaal net voor de deuren opengingen. De kreet waarmee de jongedames van Compagnie Barbarie elkaar succes wensten werkte. ‘Undertwasser wasserwasser’ werd een originele en uitermate grappige voorstelling.

Zeven vrouwen stonden er op het podium, gehuld in afgrijselijke badmutsen en al even gedemodeerde lingerie. En ieder van hen met een vreemd mondstuk in hun mond. Chaos overheerste niet alleen in het decor, maar ook tussen de personages onderling. Die wilden maar een ding: winnen! Al wilden de knoken niet altijd even goed mee om in hun discipline, het synchroonzwemmen, uit te blinken. Eigen persoonlijkheden moesten wijken voor het groepsbelang. Iedereen synchroon dus, al bleek dat niet altijd zo evident. Het botste en rommelde, maar de voorstelling zelf bleef wonderwel overeind.

Een prima debuut van de dames van Compagnie Barbarie, die het publiek een fijne avond bezorgden. Wij alweer tevreden. Voor eventjes natuurlijk, want we willen ons publiek nog meer van zulke fraaie voorstellingen bezorgen. En dat gaat lukken; kijk maar naar ons programma voor de komende maanden!

cc De Kern/Jan

De Kapitein kwam, zag en overwon... three times

Een echte theatervoorstelling van Kapitein Winokio, hoe zou dat dan wel zijn? We hadden hem al een publiek zien opwarmen voor Sinterklaas, een groot aantal voorstellingen voor de beren ceedees zien opluisteren, een radio sessie zien voorluisteren en zelfs zing- en danstruukjes uit de instrumentenkist zien te voorschijn toveren, dat allemaal naast de beestige beestjes voorstellingen. Maar een echte theatervoorstelling... dat hadden we onze capitano sympatico nog niet zien doen.

En het was natuurlijk een succes... big time!!! Samen met de Nederlands acteur Bert Plagman enterde de kapitein het schip 'De Kern' bijgestaan door een piratenbende: de kinderen. Op een meesterlijke manier bezweert het duo de kinderen én hun ouders. Het ene moment maken ze hun publiek dol, het andere moment is alles stiller dan muisstil; het is echt magisch. Bert kruipt (letterlijk) in de huid van respectievelijk een wufte olifant, een gestoorde beer in tutu (cfr. Fantasia?), een dolle mol, een elegante egel, een galopperend paard en een fladderende vlinder, om zo, samen met een zeer inventieve Winokio (die natuurlijk gewoon zichzelf speelt) te komen tot het verhaal: de kapitein moet kost wat kost leren dansen om zo zijn beste vriend annex stinkdier Katunga terug te vinden. En leren dansen doen ze dan ook. Samen met de kinderen wordt er met de billen geschud, met de benen getrapt, op- en afgerold zoals egels doen en worden er pirouetjes gedraaid. Zang, dans en toneel worden gepeperd met prettig gestoorde muziekjes, ultieme ballades en andere wilde verhalen.

Drie voorstelling waren er die zaterdag, alle drie uitverkocht en alle drie verdraaid goed... alle piraten nog aan toe! Ahoy!

cc De Kern / Luther

Music for Life POOL PARTY
Een unieke benefietavond met Laston & Geo en Groove Merchant

Ken jij veel feestjes in openbare zwembaden? Neen? Wij ook niet. Dus dachten we: als niemand het doet, dan doen wij het wel. Voor de Studio-Brussel-actie Music for Life organiseren we daarom op zaterdag 20 december de Music for Life POOL PARTY. In zwembad Ieperman zal je die avond kunnen zwemmen, chillen en stage-diven met dj-sets van Laston & Geo (http://www.lastonandgeo.com/) en Groove Merchant (http://www.mundialbookings.be/)!


a mashup between goose (low mode) and lady sovereign (love me or hate me) made by laston&geo for the belgian television station JIM.


De groepen spelen op de rand van het zwembad. Als bezoeker moet je gekleed zijn in zwemkledij en het zwembad zelf zal boordevol attributen uit schuim en luchtbanden liggen, zodat iedereen al drijvend in het water een pool party’tje kan bouwen. Ook de cafetaria van het zwembad zal tussen 18.30 uur en 23.30 uur open zijn.

De opbrengst gaat uiteraard naar de Music for Life-actie van Studio Brussel. Die zet zich dit jaar in voor moeders die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld. Een schrijnende, wereldwijde problematiek die amper de grote media haalt. Dankzij Music For Life zal het Rode Kruis zich extra kunnen inzetten voor deze moeders en hun gezinnen. Meer info over deze actie vind je op http://www.rodekruis.be/NL/Actueel/Actueel/musicforlife/musicforlife.htm.

Bij De Kern leven we enthousiast toe naar onze unieke benefietavond. We zijn trots dat twee Antwerpse topacts hun steun hebben toegezegd. Ook het engagement van de mensen van zwembad Ieperman en het district doet deugd. Iedereen wil er samen een fantastisch succes van maken en zoveel mogelijk geld inzamelen voor Music for Life.

Ook jij kan helpen! Bestel nu je tickets voor deze exclusieve avond. Om alle veiligheidsregels te respecteren, zijn er voor dit benefietconcert slechts 170 tickets beschikbaar. Wees er dus snel bij. Een ticket kost € 8 en kan je reserveren via ccdekern.reservaties@stad.antwerpen.be of tel: 03 821 01 36. Meer info vind je op onze facebook-pagina (Music for Life POOL PARTY) en binnenkort op http://www.ccdekern.be/.

Tot 20 december?!
cc De Kern/Jan

Wat is klassieke muziek?
Klassieke muziek vind je overal: in de supermarkt, op restaurant, op radio en televisie. Klassieke muziek wordt ook gebruikt in reclamespotjes en televisieprogramma’s. Ook in films wordt erg vaak klassieke muziek gebruikt.

Laat je meeslepen
Jammer genoeg denken veel mensen dat klassieke muziek automatisch ‘moeilijke’ muziek is. Dat komt omdat klassieke muziek geschreven is om stilletjes naar te ‘luisteren’. Klassieke muziek is dus niet zomaar achtergrondmuziek of muziek om op te swingen. Je moet er naar ‘willen’ luisteren. Maar wie z’n oren opent en zich wil laten meeslepen, zal snel genoeg ontdekken dat dat helemaal niet zo lastig is. Klassieke muziek is eigenlijk veel te mooi om moeilijk te zijn. En zeg nu zelf, wie zou nu met opzet ‘moeilijke’ muziek schrijven…? Dan zou zijn muziek helemaal niet meer uitgevoerd worden!

Proeven maar!
Klassieke muziek is dus eigenlijk een reuzengrote snoepjeswinkel: door van alles een beetje te proeven, ontdek je de verschillende smaken. Alleen zo zal je ontdekken waar je het meeste van houdt.

Waarom ik graag in een cultuurcentrum werk?

Het echte antwoord? Of het politiek correcte? Wel: op dagen als vandaag vallen beide antwoorden samen: ik werk graag in een cc, omdat je de kans krijgt Grote, Interessante Namen te leren kennen. In de voorbereiding van de literaire voorstelling Cursief sprak ik vandaag lang en fijn met fotograaf Stephan Vanfleteren, wiens magistrale foto's we mogen gebruiken als scène-beeld.

En dan blijkt dat zo'n artiest, waar je al jaren naar opkijkt, ook gewoon een erg vriendelijke, intelligente en supper-interessante man is.

Over bovenstaande foto van Hugo Claus hebben we het lang gehad: over hoe we die in de voorstelling het beste tot z'n recht kunnen laten komen. En om dat soort gesprekken doe je het dan. Praten met een kunstenaar, over een andere kunstenaar, omwille van een kunstwerkje dat je in elkaar aan het steken bent.

It's a lousy job, bnut someone has...

;-)

cc De Kern/Max

President Barack Obama!!!


Voor één keer is het niet licht gebruikt, het versleten adjectief historisch. En de politieke commentatoren die vanmorgen op de radio verklaarden dat het al lang erg duidelijk was dat Obama ging winnen, zwetsen een flink eind in het ijle: een paar weken geleden had niemand durven voorspellen op welke zijde het dubbeltje ging vallen.
In ieder geval: ik word er gelukkig van zoals een kind dat kan zijn: vol, unisoon en zonder nuance. Morgen zal dat wel al anders zijn , maar laat me hier even van genieten.
En verder vind ik dat Obama, afgezien van zijn huidskleur, zich presenteert als de identieke dubbelganger van James Stewart in Mr. Smith goes to Washington, de geweldige Frank Capra-film over Amerikaanse politiek, overtuigingen, corruptie en, jawel, change. Op youtube is de ganse film te vinden in handige stukken van 10 minuten. Hierboven alvast de originele trailer.

cc De Kern/Max

Films in cc De Kern


Cc De Kern is tegenwoordig in het Wilrijkse allom aanwezig. Zo trachten wij ook de enkelingen die nog niet van ons filmaanbod hebben gehoord te overtuigen. En dit met succes, bekijk de foto maar!!! Aanraders zijn op dit moment 'Atonement', 'The Kite runner' en 'There will be blood'. Maar ook de zeer mooie Aziatische film 'Lust, Caution'.
Op het programma van het volgende seizoen staan: Loft, Los, Entre les Mur, Le silence de lorna,... Zoals gewoonlijk mag u zich verwachten aan enkele degelijke kaskrakkers afgewisseld met alternatievere films die er gewoon moeten staan, dit omdat ze erg goed zijn.

Voor de kern/Steven

Liesje De Backer (de charmante verschijning op de foto),
kent u misschien als de vergulde verschijning in de stilaan mythische voorsteling Soms ben ik het vergeten… Zij stuurde onderstaande bijdrage in, als woordje uitleg bij de voorstelling Undertwasser Wasserwasser. Liesje maakt immers deel uit van Cie Barbarie, het nieuwe gezelschap dat met deze eersteling bewees een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan ons theaterlandschap. (Te zien op vrijdag 21 november in on ze schouwburg!)


“In Compangie Barbarie ben ik de kleinste eend. De kleinste en ook de jongste. Met mijn 1m 57 is het dus opboksen tegen de andere eenden en moet ik het vooral doen met mijn grote snavel. Zeven kwetterende vrouwen bij elkaar. Soms zou je er zot van worden, maar tegelijk is het een aparte belevenis.
Toen ‘Undertwasser’ in première ging, is er voor mij een droom in vervulling gegaan.
Het was iets waar ik zolang naar had uitgekeken, waar we samen aan gewerkt hadden.
Eindelijk was het moment aangebroken dat we samen als vriendinnen op de vloer stonden en onze goesting voor het spelen met elkaar mochten delen. Het was enorm spannend om ons eerste ei de wereld in te werpen.
We hebben het ons niet gemakkelijk gemaakt, zo zijn wij niet! Maar net dat heeft ons wel op onbekende terreinen gebracht. We hebben nooit de meest evidente keuzes gemaakt. Als we op het witte spoor zaten moesten we ook zeker het zwarte spoor onderzoeken zodanig dat we zeker waren dat we niets over het hoofd hadden gezien.
Kortom we zijn blijven vechten en we zijn fier op het resultaat. Het was op z’n minst gezegd gewaagd. Creatief met een apart soort humor.
In ‘Undertwasser’ wilden we het hebben over een maatschappij die gedomineerd wordt door uiterlijkheden. Over de drang om op elkaar te lijken, het gevaar dat schuilt in het opgeven van het individuele denken ten overstaan van een groter allesomvattend ideaal.
Dit alles resulteerde in een zeer beeldende voorstelling, die absurd is in vorm, kostuum en humor. Ik kan je ze ten stelligste aanraden. "
Liesje De Backer


cc De Kern/Max

Op een rode ...

Kaboutertijd. Een erg bijzonder moment in de natuur dat het kind in ieder van ons naar boven brengt. Wie gaat er nu niet graag op zoek naar die onwezenlijke miniboerderijtjes met spikkels waar wel eens zo'n sprookjesfiguur uit tevoorschijn zou kunnen komen? En uiteraard kom je op je tocht sowieso elfenbanken tegen waar de elfjes net vanaf zijn gevlogen. Betoverend mooi toch?
Dankzij Natuurpunt Zuidrand kom je er tijdens een - jawel hoe kan het anders - PADDENSTOELENWANDELING alles over te weten. En omdat gezonde buitenlucht hongerig maakt en wij de innerlijk mens ook willen verwarmen is er koffie en koek na.
Afspraak op zaterdag 15 november om 10 uur stipt aan de ingang van Park Steytelinck. Vergeet je verzamelmandje niet want wie weet welke herfstschatten je nog allemaal tegenkomt!

cc De Kern/Sophie

Interview met Arbi El Ayachi, voorprogramma van Han Solo op 6 december in cc de kern





Hoe lang ben je al bezig met stand-upcomedy?
Ik ben nu ietsjes langer dan een jaar bezig met comedy, maar ik voel me nog een baby’tje in de comedywereld.

Wanneer kwam je tot de ontdekking dat je stand-upcomedian wilde worden?
Toen ik 3 jaar oud was en ik aandacht kreeg van mijn kleuter jufrouw toen ik grappig probeerde te zijn... sindsdien ben ik wanhopig op zoek naar aandacht en zeker van kleuterjufs.

Wie is je grote voorbeeld binnen de comedycircuit?
Moeilijk, ik zou meer zeggen een mix van mensen: De zachte stem van Alex Agnew, de subtiliteit van Thomas smith, de opgewekte humor van Xander De Rijcke, het explosieve van Lewis Black en het inzicht van Urbanus. Dit alles overstrooid met de intelligentie van Robin Williams!

Cowboy of Indiaan?
Zeker een indiaan... Alles om de blanke man te irriteren huh!

Bert of Erni?
Het eerste homoseksuele koppel op TV... hmmm moeilijke keuze... wie zou het manneke van de 2 zijn?

Dansen of springen?
Springen... is dit weer zo'n verwijzing naar dynamiet? Een dansende arabier is altijd leuk om te zien.

Heb je veel nieuw materiaal sinds de Get Up Stand Up comedytournee van de Antwerpse cultuurcentra?
Nee, maar mijn materiaal zit nu wat beter in elkaar en heeft de potentie om grappig te worden... maw... volgend jaar word ik echt grappig... beloofd!

Dit is niet de eerste keer dat je in het voorprogramma speelt van Han Solo. Is het een succesformule jullie beide op hetzelfde podium?
Gebonden aan elkaar door het toverwoord: "subsidies"... Hij heeft een excuus om een Marokkaan in zijn voorprogramma te hebben en ik... Ik heb iets te doen om van mijn frustraties af te geraken.

Wat vind je het leukste aan de show van Han Solo?
De pauze...

Wat vond je het beste eigen optreden tot hiertoe? Of de beste plek waar je speelde?
Vanochtend toen ik in mijn boxershort voor de spiegel stond met een zwarte sok aan... dat was mijn beste show tot nu toe... ja en die ene keer in The joker... ook naakt met een zwarte sok aan...

Kijk je er naar uit om in De Kern te spelen?
Ja, of we het overleven is een andere vraag...

Wil je het publiek op voorhand nog iets meedelen?
U bent gewaarschuwd en iedereen weet dat u nu voor 2 telt... Ik zou dus 2 kaartjes kopen want anders heeft uw ego nergens plaats om te zitten!


cc De Kern/Steven

Sint Andries MC Battle @ Vizit

Afgelopen vrijdag was het zover: onze eerste Urban Night in Vizit met alles erop en eraan. Een live dance act, een beatboxer en afsluiten met drie MC’s op het podium. resultaat? 120 bezoekers, en dus een succes te noemen. Al is het met enkele bedenkingen: de live dance act, met enkele jongeren die een workshop dance volgden in Vizit, gaven hun allereerste optreden. Het duurde +/- 5 minuten en het was, euh, niet erg goed. Ik heb de volle vijf minuten dan ook niet uitgezeten… Daarna was het de beurt aan een beatboxer, die zo stoned was dat hij het podium niet meer opdurfde. Hij besloot dus om enkele plaatjes te draaien… Van een afgang, letterlijk, gesproken.

Uiteindelijk was het de beurt aan de headliner van de avond. De enige echte Sint Andries MC’s. In 1998 bekend geworden met het nummer ‘Represent 2000’. Deze MC’ers laten blijken dat ook Antwerpen een hiphopscène heeft. Raps in het Antwerps, leuke beats, maar in mijn ogen niet meer echt erg up to date. Gelukkig dacht het aanwezig publiek daar anders over! Ze riepen, dansten en vloekten mee met de band dat het geen aard had. Leuke sfeer, goed gedronken,… en wat beter dan de avond afsluiten met een oldschool vechtpartij? Naar goede gewoonte, en volledig in de sfeer van de Amerikaanse hiphopbendes, vond de Antwerp posse het nodig om enkele Wilrijkse jongeren een pak slaag op hun gezicht te verkopen. Eind balans: goed optreden, leuke sfeer, jammer van het opstootje dat er voor zorgde dat de avond wel èrg abrupt eindigde.

(Voor de bezorgde lezer: jà, we hebben de politie verwittigt en neen, er zijn bij ons weten geen blijvende letsels toegebracht. En ook: dit was het zoveelste Unleashed-concert in Wilrijk, en bij ons weten de allereerste vechtpartij in al die jaren. Om maar te zeggen: blijf sturen, die zonen en dochters!)

cc De Kern/Steven

Enthousiaste start

Max, de directeur van De Kern, zei in de intro van de jaarbrochure dat het De Kern-team trots is op het aanbod van dit culturele jaar. Ik maak sinds enkele dagen deel uit van dat trotse team. Als nieuwe publiekswerker ben ook ik erg blij met het aanbod van De Kern. Het is heel divers en richt zich op verschillende doelgroepen. Als publiekswerker wil ik mensen in contact brengen met ons aanbod en werking. Niet iedereen weet wat voor leuke dingen hier gebeuren en dat is eigenlijk zonde. Zo is het bijvoorbeeld toch fantastisch dat je hier elke dinsdag naar de film kan voor slechts € 4?!

Naast het cultuurcentrum in Wilrijk, zal ik ook in ontmoetingscentrum Nova op het Kiel werken. Toen ik vorige donderdag de eerste keer een filmavond in Nova bijwoonde, viel me meteen op hoe gezellig het daar is. Het bruist er van activiteiten in een leuk gebouw met heel veel mogelijkheden. Ook in Nova wil ik mijn kiezel bijdragen om nog meer volk warm te maken voor ons aanbod.

Naar welke voorstellingen ik uitkijk? Te veel om op te noemen eigenlijk. Maar goed, een poging tot top vijf.

- Capsule (6/11, Nova): muziek die niet in vakjes te stoppen valt. Zo heb ik het graag. Met stevige live-reputatie.

- Mira in trio (10/1, De Kern): ik ken Mira al vrij lang, ik ontdekte haar via ‘voal weecees’. Erg benieuwd welke weg ze met haar nieuwe cd bewandelt.

- Klein Jowanneke gaat dood (28/3 in De Kern, 5/4 in Nova): een voorstelling die ik maar niet beu raak. Wat alleen maar bewijst hoe briljant dit stuk is. Een schoolvoorbeeld ook van hoe theater niet altijd moeilijk moet zijn om goed te zijn.

- GO_TELL (24/4, De Kern): tien jonge meiden en electronicagoochelaar Andrew Claes die gospel hip maken. Ik zag onlangs de GO_TELL-premiere in het STUK in Leuven en was echt onder de indruk. Knap om zien welke progressie de tien zangeressen onder begeleiding van Dez Mona-zanger Gregory Frateur op amper 1,5 jaar tijd maakten.

- Alex Agnew (22/5, De Kern): een fenomeen in Vlaanderen. Ik heb zijn vorige shows gezien en wil ook ‘More human than human’ zeker niet missen.

Tot slot ben ik nieuwsgierig naar Undertwasser wasserwasser, een voorstelling Compagnie Barbarie (21/11, De Kern). In de jaarbrochure lees ik: “…een chaotische komedie, met zeven actrices in vleeskleurige bommalingerie en met badmutsen op.” Dat belooft!
Loop zeker eens binnen bij De Kern of Nova, want het loont echt de moeite!

CC De Kern/Jan

Literair café met Jan Verheyen

Afgelopen donderdag weer een Literair café meegemaakt in de Nova en deze keer met niemand minder dan Jan Verheyen op onze BV-stoel. Onze vertrouwde interviewster Vanessa Broes was uiteraard ook van de partij om het gesprek in goede banen te leiden. Een kleine 50 man kwam zeer aandachtig en met veel interesse luisteren naar een van de grootste, bekendste regisseurs van Vlaanderen. Zijn laatste film ‘Los, gebaseerd op het boek van Tom Naegels (die eerder ook al verscheen op een literair café) loopt nu ook in de Vlaamse cinemazalen. Dat was een leuke kans voor het publiek om achteraf (grappige) vragen te stellen over komische scènes uit de film ( zoals ‘Waaruit bestaat het onsmakelijke brouwsel dat we zien liggen in de pampers bij ‘den bompa’ ( Jaak van Assche) tijdens de ziekenhuis-scène?). Ik vond deze editie met Jan Verheyen geslaagd ondanks dat het iets meer over politiek, ideeëngoed,… ging en met een iets minder persoonlijke inslag was. Dat kwam onder andere ook door de boekenkeuze maar dit maakte het gesprek allesbehalve ‘saaier’ en Vanessa Broes verzorgde het gesprek op een zeer gedegen manier, iets wat we van haar gewend zijn.

Bij een literair café wordt telkens een Bekende Vlaming geïnterviewd over oa. zijn drie favoriete boeken, zijn leesgedrag, werk, filosofie, bron van inspiratie en nog veel meer,.. Dat geeft altijd materiaal voor heel interessante gesprekken en telkens met gasten die niet van de minste zijn. In het verleden hebben we gasten gehad als onze huidige burgemeester Patrick Jannsens maar ook artiesten zoals Jan Leyers, Wim Helsen, Alex Agnew, Tom Naegels,… en de volgende gaste op onze stoel is niemand minder dan onze eigenste Vlaamse diva, Chris Lomme.
De literaire cafés in de Nova zijn ondertussen een vaste waarde geworden op ‘t Kiel en ook daarbuiten. Na een kleine rondvraag en babbel met de mensen merkte ik dat er toch ook wat mensen waren die niet van de buurt zijn of zelfs ‘van over ’t water’ zijn gekomen.
Al en tijdje nu worden de literaire cafés ook al digitaal opgenomen en als gratis download op de literaire podcast van http://www.boekencast.be/ aangeboden. Wie er dus niet geraakte hoeft het niet per sé te missen.
Hopelijk zien we u ook de volgende keer.

CC De Kern/Mohamed

Jazz in Wilrijk

Jazz Wilrijk was een groot succes! Na de topeditie van het voorbije jaar hadden we dit jaar slechts 80 reservaties. Het was dus bang afwachten of de grote massa die we toen bereikte opnieuw zijn weg zou vinden naar dit leuke evenement. Zaterdag startte het openingsconcert in cc de Kern om 20 uur. Hier kon je levende legende Freddy Sunder met zijn combo aan het werk zien. Freddy die ondertussen de tachtig levensjaren is gepasseerd trakteerde het publiek op een zeer aangename set. Bekende nummers uit het American Songbook passeerde de revue. Klasse! En dat liet het publiek, een goede 200 bezoekers, duidelijk merken.

Daarna was het de beurt aan de andere locaties. Ook deze werden druk bezocht. In Vizit speelde Les Amis de Louis. Drie zangeressen en band gaven een zeer leuke interpretatie van de bekende swingjazz uit de jaren ’30. Op het hoogtepunt van de avond waren een 80 tal mensen aanwezig en barste het café van het jongerencentrum uit zijn voegen. Ook de Northside Big-band trok veel jazzliefhebbers naar het Volkshuis. Andere bands zoals Summertime Combo, Swing Dealers en Dixieland Streetband heb ik zelf niet aan het werk gezien. Via Carlo Pelgrims, bezieler en organisator van Jazz Wilrijk, kreeg ik te horen dat het ook daar een succes was. Café De Nieuwe Kroon sloot als laatste de deuren en was de eindstop voor een zeer geslaagde editie. Ik hoop dat we u volgend jaar opnieuw een leuke versie van dit Wilrijkse evenement kunnen aanbieden.

cc De Kern/Steven

Mungu

Uwamungu Cornelis is een zwarte, jonge Antwerpse comedian. Mungu verzorgde een zeer leuke show in de Kern. Leuke grapjes, anekdotes, verhalen,… en vooral een zeer sterke mimiek en stemcontrole. Een veelbelovende eerste show! Inhoudelijk kan het nog wat sterker en een duidelijke rode draad in zijn verhaal heeft hij niet. Maar dit stoort niet! Het is eerder een soort opeenvolging van gebeurtenissen in zijn leven. Wat ik zeer goed vind aan zijn show, is dat hij het thema racisme op een goed doordachte manier aanpakt. Hij werkt met vooroordelen en clichés, en doet er iets extra mee. Zo laat hij u voelen hoe het is om met een donkere huid in een stad als Antwerpen te leven. Dit is een comedian die potentie heeft om groots te worden. Ik kijk uit naar nieuw materiaal en wil hem nogmaals aan het werk zien.

De publieksopkomst van deze avond was een zeer aangename verrassing. Mungu trok als beginnende stan-upper meer dan 200 bezoekers naar onze zaal! Dit is niet vanzelfsprekend...

Graag wil ik de man naast mij danken. Door zijn zeer smakelijke en aanstootgevende lach, hebben mijn buikspieren degelijk afgezien tijdens deze voorstelling.


cc de Kern/Steven

Liefdesverklaring: Arlette van Overvelt: gij maakt straffe voorstellingen!

De Kern opent al enkele jaren op rij haar cultuurseizoen met een coproductie van luxemburg, Antwerp's finest als het om kindervoorstellingen gaat. Zo’n coproductie houdt in dat luxemburg een week in onze zaal repeteert, enkele try-outs speelt voor Wilrijkse scholen, en tenslotte ook hier in première gaat. Door omstandigheden kon ik er een week geleden op de première in onze schouwburg niet bij zijn, wat maakte dat ik mij gisteravond bevond in een zo’n typisch Vlaams cc, waar de chauffage nog niet aanstond, de tl’s vrolijk knipperden en flikkerden en 4FM luidkeels elke vorm van gezelligheid probeerde te bannen.
Dat die moodkillers er uiteindelijk niet in slaagden onze avond helemaal kapot te maken, had alleen vandoen met de kwaliteit van de voorstelling: Van drie oude mannetjes die niet dood wilden bleek opnieuw steengoed theater.

Arlette Van Overvelt (de bezielster, spil en regisseuse van het gezelschap) bevindt zich al enkele jaren op een erg moedige trip: ze wil kindertheater maken dat met zo weinig mogelijk conventies rekening houdt. Dat zowel inventief is als subversief, vrolijk en serieus, chaotisch en schoon uitgebalanceerd tegelijk.

Zo is Van drie oude mannetjes… erg verrassend en boeiend om naar te kijken. Rekwisieten krijgen onverwachte nieuwe functies toebedeeld. Het decor blijkt veel functioneler dan op het eerste zicht gedacht. En de schijnbare clash tussen de acteurs en een erg aanwezige drummer op het podium wèrkt. Inventief dus. Van Overvelts theater is subversief: net als in haar vorige stuk speelt ze met genderrollen – in deze voorstelling worden de drie oude mannetjes gespeeld door drie jonge actrices, met minimale schminktoestanden. Ruth Beeckmans die als een volleerde nonkel van Grauwel in haar kruis tast: dat is graaf. Dat ondermijnt. Dat is om heel hard mee te lachen.

En moedig natuurlijk: de tekst van Suzanne van Lohuizen gaat over de nakende komst van de dood en wat dat allemaal losmaakt: drie oude, vergeten mannetjes krijgen een brief waarin staat dat hun laatste dag is aangebroken. Alle onderdelen van het rouwproces passeren de revu, tot en met de finale aanvaarding. Maar eerst krijg je bvb de panische ontzetting te zien, ongelooflijk schoon vormgegeven in de lichaamstaal van een opgesloten aap in een dierentuin-kooi: de dwangneurotische bewegingen, het moeten opboksen tegen glazen muren, het ontbreken van elke vrijheid eens die laatste grens nadert: aangrijpend straf, op maat van een zesjarige.

Ach – ga dat gewoon zien. Met of zonder klein mannen erbij. En let aub niet op de aanwezige cultuurfunctionaris die naderhand aan de toog, Duvel in het hand, allerlei zwetsende verklaringen aflegt over hoe dit soort theater niet geschikt zou zijn voor de gemiddelde zesjarige kadee. De aanwezige kinderen in de zaal waren helemaal mee – van de drumsolo’s, over nonkel van Grauwel tot en met de Indische god Ganesha die op het einde in het schemerduister zijn opwachtig maakt: dit theater ging nààr en niet boven hun hoofden.

cc De Kern/Max

Jong Geweld

Zij kwamen, zagen en veroverden alvast mijn hart, mag ik u voorstellen aan twee ongelooflijk talentvolle madammen : Kim Troubleyn en Eva Cardon. Zij palmen dit seizoen onze vitrine in : kom gerust eens een kijkje nemen, voor ieder wat wils, elke dag weer wat anders ...

cc De Kern/Sophie

Cinema De Kern
nu ook met cinemacafé voor en na elke film!

De Kern heeft momenteel een dertigtal vrijwilligers. Ze komen hier koken voor onze artiesten, helpen bij verzendingen, springen in waar nodig én: bemannen onze toog. Door hun hulp kunnen we vanaf dit seizoen voor en na elke filmvertoning onze foyer in een cinemacafé omtoveren. Omdat het zoveel leuker is om bij een koffietje bij te praten, of om streng maar rechtvaardig je opgedane filmervaringen te bespreken met een Vedett in de hand.

Dat ons filmcafé ook echt werkt, zie je hier. (De foto's werden genomen op 30 september - op die dag kwamen hier meer dan 500 mensen kijken naar Bienvenue ches les ch'tis)

cc De Kern/Max

Wilrijkenaren: wie zijn ze, wat drijft hen...?

Onze nieuwe maandbrochure komt bijna uit. De editie november/december 2008 is iets schoons geworden, al zeg ik het zelf.

Dat schone heeft veel te maken met de inhoud (Raymond komt iets unieks doen met het solidariteitskoor Frappant, Cie Barbarie komt synchroon zwemmen op het podium, onze lichttechnieker Koen treedt eindelijk als artiest voor de spotlights in zijn eigen cc, als lid van de Metropool Big Band...) én eigenlijk ook niet minder met de vorm.

De cover van die maandbrochure springt nog het meest in het oog: hij toont enkele getuigenissen die we bij elkaar sprokkelden tijdens de afgelopen Ticketdagen, in augustus. Dat zat zo: actrice en toffe madam Vanessa Broes sprak iedereen aan die in rijen voor onze ticketbalie stond aan te schuiven. Met de vraag waar hij of zij op dat moment aan het denken was. Wat we van hen moesten weten. Fotografe en even toffe madam Debbie Huysmans liet hen voor haar camera poseren. Het resultaat? Een erg eenvoudig, rechttoe rechtaan geheel van mooie gezichten en ontwapenende gedachten. Een mentale én esthetische dwarsdoorsnede van de Wilrijkenaar.

Afin. Wij content met onze nieuwe maandbrochure dus. En wat die resultaten van Vanessa en Debby betreft: die zullen de komende weken en maanden meer en meer de openbare ruimtes van De Kern sieren. Want we krijgen er geen genoeg van.

cc De Kern/Max

Aanrijding in Moscou

Mijn dag begon met een aanrijding in de parkeergarage op het Mastplein (vlakbij cc De Kern). Toeval? Ik dacht het niet! Jammer genoeg veel schade en alle andere zaken die erbij komen kijken. Aanrijding in Moscou begint met een al even degelijke openingsscène. Een aanrijding op een parkeerterrein in de Gentse wijk Moscou. De regisseur laat hier ook meteen zien wat u van de rest van de film mag verwachten: een even mooie, directe, levensechte als aartsmoeilijke gezinsituatie. Een man heeft immers zijn vrouw en kinderen verlaten voor een jongere vrouw. En deze vrouw leert een nieuwe man kennen. Deze film wordt gekenmerkt door sterke acteurs, redelijk onbekende cast, leuk scenario, zeer grappige scènes en alles in een plat Gents dialect. Op het einde van de film komt alles goed, wat verwacht je nog meer…. Aanrijding in Moscou heeft volgens mij terecht twee prijzen gekregen op het filmfestival van Cannes.

De eerste film was een geslaagd begin van het nieuwe filmseizoen. Maar liefst 550 bezoekers mochten we ontvangen op de eerste filmdag. Een uitverkochte avondvoorstelling en een goed gevulde middagvoorstelling. Gisteren was het ook de eerste maal dat u kennis kon maken met de nieuwe vrijwilligers van de Kern. Speciaal voor u bemanden (tijdens de avondvoorstelling bevrouwden) ze de toog. Dit mag u van ons het volledige seizoen verwachten… Want uiteraard vinden we het belangrijk dat u na de filmvoorstelling nog even kan napraten. En dit gaat veel vlotter met een drankje erbij.

Hopelijk zien we jullie volgende week terug!

cc De Kern/Steven