De Kern van de zaak

Iemand plagen is om liefde vragen?

Waarom heet een familiemusical “Love” en staat er een lelijk wicht op de affiche? Omdat het over een meisje gaat dat niet zo mooi is aan de buitenkant. En omdat het gaat over liefde… of vooral over het gebrek daaraan eigenlijk. Zowel van haar ouders, die, omdat ze nu eenmaal alleen aan zichzelf kunnen denken, haar verlaten. En haar latere weeshuisgenootjes, die niks met haar te maken willen hebben omdat ze een beetje anders is. Of omdat ze vinden dat dit meisje een beetje raar doet… of juist niks doet… of met haar hoofdje in de wolken hangt… of omdat ze liever met zichzelf hoog oplopen… Met extreem pestgedrag tot gevolg... Met alle gevolgen vandien…

Over al deze dingen gaat de wondermooie zang-, dans,- en speelvoorstelling “Love”. De Kopergietery en Dschungel Wien maken er een orgastische musical van. Wervelend, spannend, grappig, ontroerend, intriest, hilarisch, dramatisch… al deze adjectieven zijn perfect van toepassing. Wij zagen de geest van Dennis Potter zowat constant over de bühne zweven. Het is bijna een trip van begin tot eind, waarbij je het einde liever nog een kwartier uitstelt. De directeur van het weeshuis was wel onze favoriet, een neurotisch en verward heerschap die heel de tijd op het randje van het absurde balanceert. Maar dat is ook nodig om het evenwicht te bewaren tussen het lot dat het meisje ondergaat en de pesters die gewoon doorgaan alsof er niks aan het handje is…

“’t Was wel heel triest eh papa” merkte Juliette van bijna-7 op. “Ja mijn schatje, maar ook heel grappig en toch ook heel mooi… toch?”

Nog, wij willen nog… wij willen het gewoon nog eens zien eigenlijk!



cc De Kern \ Luther