De Kern van de zaak

Bernard Dewulf wint Libris Literatuurprijs

In de winter van 2008/2009 kon u her en der in cultuurcentra gaan kijken naar Cursief , een literaire voorstelling met Hugo Camps en Bernard Dewulf in een regie en productie van De Kern. Cursief was een schone, kleine maar aangrijpende literaire voorstelling, opgebouwd rond de columns van beide heren, en aangedikt met befaamde foto's van Stephan Vanfleteren en gitaarpartijen van Patrick Calvelo. Cursief was ook en vooral een erg mooie ervaring voor alle betrokkenen. Een fijne tournee, enthousiaste reacties van het publiek overal, tevreden cultuurcentra... Het was èrg aangenaam vertoeven in de schaduw van de vriendschap die tussen beide auteurs prominent aanwezig was.
Tijdens het voorjaar van 2009 kwam het nieuws dan ook als een donderslag bij heldere hemel: De Morgen ontsloeg Bernard Dewulf. En nam Margot Vanderstraeten aan om in zijn plaats cursiefjes af te wisselen met Camps.
Wraak, ook zoete wraak, is een overbodige emotie. Laat ik er het op houden dat De Kern Bernard Dewulf van harte feliciteert met zijn prijs. En om het af te leren hieronder nog één column uit de voorstelling.

cc De Kern\Max

Voorlichting

Wij liggen op bed. Ik heb aangekondigd dat ik zal voorlezen 'Over baby's en waar ze vandaan komen'. Over seks dus, zei zij, terwijl ze haar vlechtjes losmaakte. Tof, mompelde hij, strijdend met zijn te kleine pyjamabroek.
Ik lees over vrouwelijke en mannelijke geslachtsdelen. Zij kijken naar de prentjes: anatomie in pasteltinten. 'Elke jongen wordt geboren met miljoenen zaadcellen en elk meisje met miljoenen eitjes.' Miljóenen, zegt hij. Zo veel, zegt zij. 'De eierstokken groeien tot ze zo groot als aardbeien zijn.' Zij kijkt naar de roze vruchten in haar lichaam in het boek. Het hele alfabet van de middelste anatomie komt aan bod. Van anus tot zaadleiders. Zij doorstaan het moeiteloos.
Het boek neemt zijn tijd. Mijn geslachtsdeel wordt bestookt met pijltjes, als Gulliver in Lilliput. Ik denk dat ze nog mee zijn, ik lees maar door, weetjes over testikels en spleetjes. Dan vraagt zij ineens, met haar kleinste pruilmond: wanneer gaat het nu over seks? Ik blijf kalm en ga mee met mijn tijd. Zo meteen, schat.
Wij naderen. Het eitje gaat varen, de zaadjes staan te springen. Ik hoor ze ademen. 'Als een man en een vrouw een baby willen maken, knuffelen en zoenen ze elkaar en kruipen dicht tegen elkaar aan.' Hij zucht, zij kijkt diep in het boek. 'Zo dicht dat de penis van de man in de vagina van de vrouw kan gaan.' We zijn er. 'Dat noemen we geslachtsgemeenschap.' Nu zuchten ze samen. Ik zwijg. Zij zwijgen. De geruchten zijn dus waar.
Zij kijkt mij spiedend aan. Spannend hè, zeg ik. Zij knikt. Ze wil iets vragen. Ze gooit haar haar achteruit. Hebben jij en mama dat ook gedaan? Ze kijkt nu vlug naar hem, eendracht maakt macht. Dan kijken ze samen naar mij. Tuurlijk, zeg ik. Echt waar? Ze kijken weer naar elkaar. Hun ongeloof vult de kamer. Anders waren jullie hier niet. Ze kijken nu heen en terug. En dan proesten ze het uit. Ze komen niet bij van het lachen. De grap van hun leven.