De Kern van de zaak

Willrock 2011

festivalverslag

Daverend. Een platgeslagen adjectief bij het substantief succes. Maar toch. Daverend is perfect geschikt om Willrock 2011 te omschrijven, de eerste editie waarbij Park Steytelinck twee dagen lang vol zat. Proppestevol zelfs.

Michael Shack (o.a. drummer van Milk Inc.) liet het volgende bericht na op mijn facebook:

Fantastisch hoe Wilrock er gisteren uit zag en dit weekend georganiseerd werd. Woon er zelf vlakbij en kan ondertussen ook al wat vergelijken met voorgaande jaren. Hoop er ooit eens te mogen spelen!

Op donderdag 4 augustus werd het podium en licht- en geluidstoren gebouwd. Het zag er goed uit! Veel beter, degelijker, profeesioneler ook dan de voorbije jaren. Tentjes werden gezet, water aangesloten. Toiletwagen, toog, koelwagen, vuilnisbakken, nadar- en herashekken,… op tijd en stond geleverd.

De eerste dag was een schot in de comedy-roos. Op dag twee brachten we opnieuw de ‘rock’ in Willrock. Vrijdagavond begon met beginnende stand-up comedians. Er zaten een paar leuke grappen tussen, maar Willrock heeft een groot podium en dat is volgens mij geen al te geschikte plek voor een beginnende komiek. Nadien was het de beurt aan Silver River Swing Orchestra. Het hand vol heren in schone kostumms warmde het publiek op voor het werk van de ‘echte’ comedians. MC van dienst was Arbi El Ayachi (nog bekend van onze eerste editie van ‘Get Up Stand Up’). Daarna speelde Thomas Smith, die een zeer strakke set neerzette ondanks enkele problemen met het geluid. Nigel Williams sloot het comedygedeelte af. Hard, droog en recht in je gezicht. Zijn laatste werk is stand up pur sang! Maar het was vooral de Nederlandse comedian Silvester Zwaneveld die mij overtuigde. Subtiele humor, sfeerscheppend en vlijmscherp. Hij speelt in maart in cc De Kern en ik kijk nu al uit naar zijn voorstelling. Ik ben echt benieuwd om hem in een schouwburg te zien optreden. De laatste band Whawasda sloot dag één swingend af met een leuke mix van reggae en hiphop. We mochten dag één 1000 bezoekers verwelkomen en dat was ver boven onze verwachtingen.

Dag twee begon ‘s middags met verschillende demobattlewinnaars. The Dirty Hands, Mr. Lucy, Set Things Right en Full Petrol wisten het publiek te overtuigen met rustige rock tot metal. Honky Tongue zegde op het laatste moment af wegens het overlijden van de moeder van hun Amerikaanse zanger en werd vervangen door This Kid’s Got No Name die het net niet haalde in de demobattles. Vanaf 19 uur was het tijd voor de hoofdprogramma’s. Als eerste stond Intergalactic Lovers, die enkele jaren geleden niet door de selectie van onze demobattles geraakte. Ze speelden een zeer overtuigende set en het publiek bleef staan desondanks de overvloedige regen (lees: het goot!). Zeer intieme rock die echt overtuigend bleef staan op een festival. De dames vonden het fantastisch, de mannen mochten de paraplu vast houden. Toen was het aan The Sore Losers en de hemel klaarde op. Het bleef droog tot het einde van de dag. Het volk begon op deze moment ook in grote getalen te arriveren. Ik was blijkbaar niet de enigste die tijdens de dag gekluisterd was aan de website van buienradar. The Sore Losers (haalde het net niet van School is Cool in Humo’s Rockrally) waren voor mij het toppunt van de avond. Technisch zeer sterk, een mooie mix tussen de beste rock uit de jaren 60 een 70 en zeer goede songs. Wat wil je nog meer?

Diablo Boulevard met Frontman en brulboei Alex Agnew speelden om 22 uur. Hiervoor was het grootte publiek gekomen. Er stond ongeveer een 1500 man te kijken en we besefte maar al te goed dat het nieuwe podium en aanpassing aan het terrein geen overbodige luxe waren. Het terrein stond goed vol! Diablo heeft zeer veel nummers uit hun nieuwe CD ‘Builders Of Empires’ gespeeld. Terecht! Want dit is een zeer sterke CD. Harder, luider, meer Metal en toch ook voldoende melodische stukken. Ze brachten een zeer energieke show die goed werd gesmaakt door Wilrijk. De hiphopformatie Halve Neuro sloot het festival af met Nederlandstalige hiphopcovers van onder andere 50 Cent. Een waardige en ook zeer grappige afsluiter van het festival dat ook door het metalpubliek werd gesmaakt!

Daarna was het tijd om op te ruimen. De voorbije jaren zijn er veel nieuwe vrijwilligers bij gekomen. Deze waren noodzakelijk om alles af te breken. Het festival is gegroeid en daar komt dus veel meer werk bij kijken. Tot 3 uur heb ik zelf mee afgebroken en opgeruimd, maar dan was mijn kaars uit. De dapperste hebben doorgedaan tot 5 uur en stonden ’s morgens om 11 uur opnieuw paraat in het jongerencentrum dat dienst deed als stockageruimte. Op maandag werd het podium afgebroken, de hekken opgehaald en de laatste restante opgeruimd. Op de bandsporen in het gras van het park na, kon je nog maar nauwelijks merken dat er 3500 bezoekers over de twee dagen zijn gepasseerd.

Een geslaagde editie. Met dank aan alle medewerkers die er in zijn geslaagd om er opnieuw een topeditie van te maken. Volgend jaar vieren we ons 15 jarig bestaan van Willrock. Maak u maar al klaar voor een nog grotere en straffere editie!

Foto's vindt u op onderstaande link:

http://www.willrock.be/

cc De Kern\Steven