Willrock, het jaarlijkse jongerenfestival in Wilrijk, was ook dit jaar een groot succes! Mijn persoonlijk dag begon alvast zeer goed. Ik werd ’s morgens wakker en eerste wat ik zag was een erg aanwezige zon. Het kon dus al niet meer stuk. Na enkele dagen bang afwachten wat het weer zou geven, bleek het een stralende ochtend te zijn. Eerst een bescheiden ontbijtje en dan de fiets op naar de festivalsite; ons eigenste Park Steytelinck. Daar aangekomen, bleek alles al opgesteld. Dank aan alle vrijwilligers van vzw Willrock en de techniekers van cc De Kern om deze toch zware klus te klaren.
Tegen half één was de eerste band aanwezig en konden we eraan beginnen. Tijdens de soundcheck van Sopha gaven nog snel twee mensen het ja woord aan elkaar in het vlakbij gelegen kasteel Steytelicnk. Ook dit is blijkbaar Willrock, of hadden ze zich van dag vergist? Om twee uur was het de aftrap. Sopha wist de mensen meteen te overtuigen met een zeer leuke mix van jazz, funk, rap en een beetje soul. Deze band was de eerste publiekswinnaar van onze demobattle in jeugdhuis Jong Valaar. Leuk, sterk optreden en de sfeer zat erin. Daarna was het de beurt aan de tweede publiekswinnaar Linguistic Showdown. Deze jonge kerels en jonge dame uit Brasschaat brachten Nederlandstalige hiphop. Al gebruikte ze wel erg veel de termen fuck en motherfucker. Dit om ook de allerkleinste op het festival enkele nieuwe woordjes bij te brengen die ze binnen enkele weken op school zullen kunnen gebruiken… Na het optreden van de groep stak er een korte maar krachtige paniekaanval de kop op bij de vrijwilligers van het Wit-Geel Kruis. Er Zat Een Kindje Opgesloten In De Toiletten Van Het Kasteel Steytelinck! Ik snelde er naartoe in de volle overtuiging een mensenleven te kunnen redden. Maar er bleek niets aan de hand. De deur van de toiletten bleken inderdaad op slot, en de toiletten zelf waren verlaten... De Wit-Gele Kruiser wist mij Lynchiaans te vertellen dat er iemand hàd kunnen zitten… Misschien dat ze op deze manier wat meer spanning proberen te brengen in hun job, wie weet? Afin, anti-climax dus.
Niet zo op het podium zelf. Socièté Anonyme was de jurywinnaar van de demobattles en wist iedereen te overtuigen met hun zeer dansbare soulmuziek. Professionele muzikanten, een ongelofelijk overtuigende zanger en leuke ritmes zorgde ervoor dat de eerste danspassen werden gezet. Ik vond het echt een zeer goed optreden en ik denk dat we in de toekomst nog straffe zaken mogen verwachten van deze mannen. Sindicato Sonico was de volgende in rij om het podium te betreden. Latijns-Amerikaanse salsa gemixt met funk en opzwepende percussie. Nogmaals een reden om een dansje te placeren. Waar het publiek graag en met veel goesting deed. De zanger van deze band wist mij op voorhand te vertellen dat ieder optreden waar zij speelden deze zomer was uitgeregend. En inderdaad ook tijdens hun optreden in Wilrijk begon het te regen. Sommige mensen gingen naar huis, maar de meesten bleven staan.
Wouter Steeman, singer-songwritter, begon aan het tweede deel van de dag. Zeer rustige muziek, strak gespeeld en hij stond er moederziel alleen. Al prefereer ik zelf een gelijkaardig concert in een leuke kroeg met een pint erbij. Op deze manier kan ik beter genieten van dergelijke muziek. Toch deed hij zijn ding goed. Veel van het optreden heb ik niet gezien. Doordat ik het festival presenteerde was er weinig tijd om te eten. Dit leek mij dus een ideaal moment. Koks van dienst: Jo, Kristof, Ursella en Bart hadden een lekkere paella voorzien voor de hoofdacts en de medewerkers. Buik vol, pint erbij en na het eten kijken naar The Hickey Underworld. Enkele kleine technische problemen, maar een enorm strakke set. Wat een drummer en frontman! Deze twee zorgden voor een vet optreden en leuke show. De terechte winnaars van Humo’s Rockrally 2006. En de eerste band waar enkele durvers dicht bij het podium gingen staan. Tijdens de show weer lichte paniek bij de vrijwilligers van het Wit-Gele Kruis. Nu gaf een lichtschakelaar in het kasteel wat vonken. Paniek alom tot Koen, onze elektricien van dienst en vrijwilliger van vzw willrock, het probleem oploste. En dit zonder dat de brandweer erbij moest komen. Wat een geluk!!!
Om iets na negen was het de beurt aan El Guapo Stuntteam, Limburgs beste hard rock&roll band. Tijdens het eerste nummer stak “The Captain”, stuntman van El Guapo, zichzelf in brand en ging het publiek al brandend een handje schudden. Harde gitaar riffs, vette show, leuke harde rock muziek. De eerste keer dat ik deze band zag is al een tiental jaar geleden. En ik moet eerlijk zeggen, ze zijn erop vooruit gegaan. Soms doet het mij denken aan jaren ‘70 hardrock, dan zit er weer wat blues in, rock&roll,…. Voor iedere rocker wat wils.
Jackattack & Vertigo mochten al dansend de avond afsluiten. Het regende wat harder en de paraplu’s kwamen te voorschijn, maar dat weerhield de mensen niet om een laatste maal de dansbenen boven te halen. Speciaal voor het festival speelde ze met enkele live muzikanten. Tijd om enkele frisse pinten te nuttigen en de lokale politie te overtuigen om ze nog even langer te laten spelen. Om kwart voor twaalf werd het laatste nummer ingezet. Voor het publiek betekende dit het einde van Willrock. Nog snel de laatste bonnen inruilen tegen pinten en dan door de regen naar huis. Voor de vrijwilligers was het nog niet gedaan. Het festivalterrein opruimen duurde nog tot 4.15 uur en ook de dag erna waren enkele mensen van de partij om opnieuw de laatste zaken in orde te brengen! Daar was ik zelf niet bij, want ik werkte toen (met enorm verstijvende benen van de hele dag heen en weer te lopen) in de school Ieperman, waar D’irque en Fien een circusvoorstellingen brachten voor de klein mannen...
Graag wil ik iedereen nog eens speciaal bedanken om naar ons festival te komen. En ook iedereen die eraan heeft meegeholpen: VZW Willrock, jeugddienst Wilrijk, jeugdhuis Joké, jeugdhuis Lintfabriek, jongerencentrum Vizit, cc De Kern en alle andere vrijwilligers. Speciale dank gaat uit naar Wim Ryckmans die gedurende enkele jaren het voorzitterschap van de vzw Willrock op zich heeft genomen, en er dit jaar mee stopt. En uiteraard ook Stad Antwerpen, district Wilrijk en sponsors om met de nodige centen over de brug te komen.
cc De Kern/ Steven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten